بررسی و تحلیل سه اثر برگزیده ی داستانی با رویکرد زنانه (من هم چه گوارا هستم،گلی ترقّی؛ باغ بلور، محسن مخملباف؛ چراغ ها را من خاموش می کنم، زویا پیرزاد)

نقد زنانه (نقد فمینیستی)، یکی از نقدهایی است که در دوره های اخیر، در حوزه های پژوهش های ادبی آشکار گردیده است. پیدایش این گونه از نقد، برآیند زمینه های اجتماعی همچون گذار از جامعه ی سنّتی به جامعه ی مدرن و اهمّیّت روزافزون حقوق زنان می باشد. پیرو این جریان، در همین دوره های معاصر است که موضوعاتی نظیر سهم زنان در آفرینش ادبی، پرداختن به مشکلات، دغدغه ها و نیازهای زنان و هم چنین چالش های فردی و اجتماعی پیش روی ایشان، بازتاب قابل توجّهی در بستر ادبیّات داستانی یافته است؛ این پایان نامه از همین منظر و با همین دیدگاه، به چند اثر داستانی برگزیده؛ باغ بلور، چراغ ها را من خاموش می کنم و من هم چه گوارا هستم می نگرد. در نگاه کلّی، این پژوهش از سه جستار تشکیل شده است. در جستار نخست به کلّیات نظری پژوهش (اصول و گرایش-های فمینیسم، مکتب نقد فمینیستی، ارتباط زبان و جنسیّت، داستان پردازی زنانه و ...) و در جستار دوم به تحلیل و بررسی این مبانی در سه اثر داستانی برگزیده (نمودهای تبعیض جنسیّتی، الگوهای زنانه نویسی، تصاویر شخصیّت های زن داستان و پیوند آن با باورداشت های فمینیستی) پرداخته شده است. سرانجام در جستار سوم، نتایج حاصل از پژوهش بیان گردیده است.